Τὸ πέρασμα τῆς Παναγίας ἀπ᾿
αὐτὸν τὸν κόσμο ἦταν ἕνα πέρασμα σιωπῆς, σεμνότητας, ταπεινοφροσύνης καὶ ἡσυχίας·
τόσο ἁπαλό, τόσο ταπεινό, τόσο λιτό. Σὰν νὰ ἔχει μείνει ἐντελῶς ἀμόλυντη ἀπὸ τὴν
παχύτητα τῆς ὕλης αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Ἂν ἀνοίξουμε τὰ Εὐαγγέλια, ποὺ τόσα μᾶς
λένε γιὰ τὰ θαύματα, ποὺ τόσα πλούσια πράγματα καὶ περιγραφὲς ἔχουν γιὰ τὶς παραβολές,
ποὺ τόσα ἀναφέρουν γιὰ τὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴ ζωὴ τῆς Παναγίας, δὲν θὰ βροῦμε
σχεδὸν τίποτε ἀπὸ λόγια τῆς Παναγίας.
Δὲν εἶπε, δὲν ἔκανε, δὲν ἔδειξε. Ἦταν. Καὶ αὐτὸ κυρίως τὸ
ὁποῖο εἶναι ἡ Παναγία δὲν εἶναι αὐτὸ ποὺ ἦταν μέσα στὴν ἱστορία, στὸ ἱστορικό της
πέρασμα ἀπὸ αὐτὸν τὸν κόσμο, ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ τώρα εἶναι στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὅσο
σιωπηλὴ ἦταν στὴν ἐπίγεια ζωή της, τόσο
πλούσια στὸν λόγο εἶναι ἡ Παναγία μας αὐτὴ τὴν στιγμὴ ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ
Θεοῦ. Αὐτὸ μποροῦμε καὶ ἐμεῖς κατὰ χάριν, πνευματικά, νὰ ἀποκτήσουμε.
Ὅσο λιγότερο ἀκουμποῦμε σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο -δὲν ἐννοῶ μόνο τὴν ἁμαρτία, ἐννοῶ ἀκόμη καὶ τὰ φυσικὰ πράγματα- τόσο πιὸ πολὺ ἐφοδιάζεται ἡ ψυχή μας μὲ προϋποθέσεις πνευματικῆς καταστάσεως. Ἔφθασε ἡ Παναγία, ὅπως λέει τὸ τροπάριό της, νὰ πεθάνει, ἀλλὰ στὴν οὐσία μὲ τὸν θάνατό της νὰ ζεῖ. Αὐτὸς ἀκριβῶς εἶναι καὶ ὁ δικός μας προορισμός. Μαζί μὲ τὴν Παναγία, φεύγοντας ἀπὸ αὐτὸν τὸν κόσμο, ἂν λίγο τὸν ἔχουμε ἀκουμπήσει μόνο, πολὺ θὰ ζήσουμε κατὰ πνεῦμα καὶ στὸν χῶρο τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς χάριτός Του. Ζῶντας λοιπὸν καρδιακὰ καὶ μυστικά, ἐσωτερικὰ τὴν πνευματικὴ ζωή, παίρνουμε τὴν αἴσθηση καὶ τῆς Παναγίας, παίρνουμε καὶ τὴν ἀπάντηση, ὅση μᾶς χρειάζεται στὰ προβλήματά μας, παίρνουμε τὴ μυστικὴ καὶ ἐσωτερικὴ ἀνάπαυση στὴν καρδιά μας καὶ τὴν ἐμπειρία τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ ἀπὸ αὐτὴν τὴν ζωή.
Μητροπολίτου Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς κ. Νικολάου
