Περιφερειακή Σύναξη Νέων

(βλ. χάρτη)

''Θέλουμε πολιτικούς που να πούνε ΟΧΙ στην Τρόικα και να δείξουν τι σημαίνει ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ'' (Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος)

Ένα μήνυμα με βαθιά πολιτικό περιεχόμενο και εθνικό προσανατολισμό, έστειλε ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος.

Ο ιεράρχης που διακρίνεται για την “άλλη λογική” με την οποία προσεγγίζει τον ρόλο της Εκκλησίας, σε μια εποχή κρίσης, βαθιάς, σύνθετης και πολυεπίπεδης, συνδέει το “ΟΧΙ” της Ελλάδας προς τις δυνάμεις του φασισμού στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με τη σημερινή πραγματικότητα από τις αρνητικές συνέπειες της οποίας απειλείται ευθέως η ελληνική κοινωνία.

Ακολουθεί το μήνυμα του Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαου:

Σήμερα γιορτάζουμε μια μέρα δόξας της ιστορίας μας, μια μέρα πανηγυρικής απόδειξης της ηρωικής ελληνικής ψυχής μας. Όλοι οι τότε ισχυροί, Γερμανοί και Ιταλοί, εναντίον μας.

Οι γονείς μας φτωχοί, μικροί, αδύνατοι. Δυνατοί όμως στην ψυχή, μεγάλοι στα οράματα, πλούσιοι σε ιδανικά. Με κυβερνήτες που άκουγαν τον αναστεναγμό της ιστορίας και ήξεραν να εκφράζουν τη φωνή του λαού στις απειλές των ξένων και όχι τη λαίμαργη βούληση των αδίστακτων δυνάμεων στον γονατισμένο και τότε λαό.

Το ΟΧΙ δεν το είπε ένας, το είπε ολόκληρος ο λαός. Απλά, βρέθηκε αυτός που συνδύασε την αρμοδιότητα της εξουσίας του με τον παλμό του λαού.

Και σήμερα η πατρίδα μας βρίσκεται σε ιδιότυπη εμπόλεμη κατάσταση και ζει σε κατοχή. Και αυτή τη φορά δυστυχώς Γερμανική. Και όχι μόνον.

Η αλήθεια είναι ότι, θύματα και της δικής μας απερισκεψίας και μικρόνοιας, ξεγελαστήκαμε και παρασυρθήκαμε σε ανόητη ζωή. Χαλάσαμε ως λαός. Τις τελευταίες δεκαετίες φροντίσαμε να καταστρέψουμε ένα-ένα τα θεμέλιά μας, τους βωμούς και τα ιερά μας, πίστη, παιδεία, παράδοση, ιστορία, γλώσσα, θεσμούς, αξίες.

Γι’ αυτό και δεν αντέξαμε τη σύγχρονη επίθεση. Και να που φτάσαμε! Μέσα σε λίγα χρόνια βλέπουμε τις περιουσίες μας να χάνονται, την ανεργία να αυξάνεται, τους νέους μας να εκπατρίζονται, τον λαό μας να πεινάει, την αξιοπρέπειά μας να εξανεμίζεται, τη χώρα μας να αδειάζει. Βουλιάξαμε σε χρέη και δάνεια, βυθιστήκαμε σε προβλήματα και αδιέξοδα, γεμίσαμε συσσίτια.

Αν συνεχίσουμε έτσι, σε λίγο θα τρώμε μπομπότα και κονσερβαρισμένες τροφές. Αν τα βρίσκουμε κι’ αυτά. Η ελληνική σημαία δεν θα μονοπωλεί την κυριαρχία μας σε αυτόν τον τόπο.

Κάποιες άλλες ξένες σημαίες θα θυμίζουν τα λάθη μας και την κατοχική μανία άλλων λαών. Κάτι πρέπει να αλλάξει. Τώρα. Άμεσα. Χωρίς δεύτερη σκέψη, δίχως καμία καθυστέρηση. Αυτοί που με την ψήφο μας διαχειρίζονται τις τύχες μας ίσως αποκατέστησαν την αξιοπιστία μας στο εξωτερικό, ίσως μείωσαν τους δείκτες της ύφεσης, ίσως δημιούργησαν πρωτογενές πλεόνασμα. Έτσι μας λένε.

Δεν θέλουμε να τους αδικήσουμε, τους πιστεύουμε. Οι ίδιοι όμως φορολόγησαν αδυσώπητα τον λαό, δημιούργησαν στρατιές ανέργων, πλήθη πεινασμένων και απελπισμένων, εκατομμύρια φτωχών και λεγεώνες αυτοεξορίστων.

Και το χειρότερο, γέννησαν πολιτικά μορφώματα και κοινωνικά εκρηκτικά μείγματα που, αν δεν γίνει κάτι σύντομα, θα βρεθούμε μέσα σε μία κοινωνία ανεξέλεγκτης αναρχίας και ανασφάλειας, βίας και εγκλήματος, διάλυσης και καταστροφής, διχασμένοι και αγριεμένοι, με κυβερνήτες χωρίς αξίες, δίχως υπόληψη και σοβαρότητα, πραγματικά επικίνδυνους. Αλήθεια, ποιός θα πάρει αυτή την ευθύνη; ποιός θα αντέξει τον αιώνιο στιγματισμό της ιστορίας;

«Ποτέ η χώρα δεν ήταν σε χειρότερο σημείο», είπε πριν από λίγες μέρες κάποιος από τους σημερινούς αντιπολιτευόμενους πολιτικούς. Και έχει δίκιο. Αλλά και ποτέ δεν είχε τόσο επικίνδυνες πολιτικές εναλλακτικές λύσεις.

Το παρόν της χώρας είναι δραματικό. Αλλά και το μέλλον της πολύ ζωφερό. Όχι γιατί δεν υπάρχουν λύσεις, αλλά γιατί δεν βρίσκονται πολιτικοί με καθαρή σκέψη και εξυπνάδα, με ηρωισμό και τόλμη. Τουλάχιστον στο ορατό πολιτικό φάσμα.

Δεν θέλουμε πολιτικούς που μόνο να ψηφίζουν κατά παραγγελία νόμους. Θέλουμε ανθρώπους να μας κυβερνήσουν, ίσως να μας διορθώσουν. Όχι να μας τιμωρήσουν για τα δικά τους κυρίως λάθη. Τους θέλουμε να εκπροσωπούν τον λαό στους δανειστές.

Όχι το αντίστροφο. Δεν αντέχουμε πολιτικές συμβιβασμού, γιατί η αξιοπρέπειά μας δεν επιδέχεται ούτε καθυστερήσεις ούτε και μισές λύσεις. Δεν τους ψηφίσαμε για να μας στύψουν στο όνομα της Ευρωπαϊκής σκοπιμότητας ούτε για να αντικαταστήσουν την πίστη μας στον Τριαδικό Θεό με την υποτέλειά μας στη μνημονιακή Τρόϊκα.

Δεν τους εκλέξαμε για να μας δέσουν με ευρωπαϊκές χειροπέδες ούτε για να υπογράψουνε τον υπαρκτικό εκφυλισμό μας, αλλά για να εκφράζουν τη δόξα του ιστορικού λαού μας. Δεν τους ψηφίσαμε για να σώσουν το Ευρώ, τους εξουσιοδοτήσαμε να σώσουν την ιστορία μας, τη ζωή μας, την καθημερινότητά μας, την αξιοπρέπειά μας, εμάς τους ίδιους.

Χωρίς αμφιβολία, κάτι πρέπει να γίνει. Την πορεία μας την δείχνει η σημερινή μέρα. Είναι μονόδρομος. Η χώρα μας την ιστορία της την έγραψε στο παρελθόν με ένα ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ, με ένα ηρωικό ΟΧΙ, που τα είπανε κάποιοι συγκεκριμένοι άνθρωποι την κατάλληλη στιγμή.

Όταν έφτασαν οι πρόγονοί μας να τρώνε ποντίκια και γέμισαν με αρρώστιες, τότε έκαναν την έξοδό τους στο Μεσολόγγι και όταν η κατοχή χτυπούσε την πόρτα της πατρίδας μας το 1941, δυό νέοι ο Μανώλης Γλέζος και ο Λάκης Σάντας τόλμησαν να κατεβάσουν τη Γερμανική σημαία από τον βράχο της Ακρόπολης. Τέτοια πρότυπα κρύβει στα σπλάγχνα του ο λαός μας.

Τέτοια γονίδια έχει η ταυτότητά μας. Θέλουμε πολιτικούς που να πούνε ΟΧΙ στην Τρόικα και να δείξουν τι σημαίνει ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ σε όλο τον κόσμο. Θέλουμε οδηγούς σε μία έξοδο ελεύθερων πολιορκημένων για να κατεβάσουμε κάθε ξενική σημαία από την Ακρόπολη της ιστορίας, του τόπου και του πολιτισμού μας. Αν δεν βρεθούν ηγέτες με ηρωικά χαρακτηριστικά, χαθήκαμε. Δώσαμε τον ιδρώτα μας, δώσαμε και το δάκρυ μας. Δεν θα δώσουμε όμως καμιά σταγόνα από το αίμα μας.

Αυτό πρέπει να βρεθεί αυτός που θα το πει σε όλον τον κόσμο. Γιατί εκεί φτάσαμε. Μόνο το αίμα μας έμεινε. Θα μας πούνε ότι, αν τολμήσουμε έτσι, θα έρθουν τα χειρότερα. Δεν υπάρχουν πλέον χειρότερα. Υπάρχει η ευκαιρία του ηρωισμού. Το ΟΧΙ και το ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ δεν τα ακουλούθησε μια φαινομενική ήττα, τα διαδέχθηκε η δόξα.

Γι’ αυτό κι εμείς σήμερα γιορτάζουμε. Η μπομπότα με αξιοπρέπεια αξίζει περισσότερο από το σουβλάκι με υποτέλεια. Την όποια δυσκολία και θυσία, με ενθουσιασμό θα την σηκώσουμε ως συνακόλουθο του ηρωισμού. Δεν μπορούμε όμως άλλο να την αντέξουμε ως συνέπεια δουλικότητας και εξευτελισμού.

Μέχρι σήμερα έχουμε δει μέτρα, συμφωνίες, εις βάρος μας εκβιασμούς, ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, ατέλειωτες υποχωρήσεις. Δεν έχουμε δει καμία νίκη, καθόλου τόλμη.

Κάνουμε έκκληση στον πολιτικό μας κόσμο. Οφείλουν να φωνάξουνε παντού ότι δεν πεινάμε μόνον ως πολίτες, κυρίως πονάμε ως λαός.

Όποιος ηγέτης στην παρούσα φάση δεν μπορεί να είναι ριψοκίνδυνος, γίνεται από μόνος του επικίνδυνος. Αντίθετα, αν βρεθούν τώρα κάποιοι που μπορέσουν να κινηθούν με συνέπεια στην ιστορία μας, τότε θα μπορέσουμε κι εμείς να τους συγχωρέσουμε για όσα κατεργάστηκε εις βάρος μας η υποτέλεια στην ξένη λογική και τα αλλότρια συμφέροντα. Εάν σιωπήσουν, δεν θα τους συγχωρέσει η ιστορία.

Δεν μας ενδιαφέρει πλέον ποιός φταίει για τη σημερινή μας κατάσταση. Μας νοιάζει ποιός και τι θα μας σώσει. Ψάχνουμε για πατριώτες, όχι για ενόχους. Αν οι πολιτικοί μας έκαναν ως τώρα το σωστό, θα τους παραδεχόμασταν εμείς ως ικανούς. Αν το κάνουν τώρα, αυτή τη στιγμή, θα τους ομολογήσει η ιστορία ως εθνικά μεγάλους. Και έξυπνους.

Το ΟΧΙ του 1940 δεν είχε καμία λογική, είχε όμως εξυπνάδα και αξιοπρέπεια. Τώρα το ΟΧΙ έχει τη σοφία του αυτονόητου και τη σαφήνεια της μοναδικής λύσης. Οι νίκες δεν στηρίζονται σε ΝΑΙ συμβιβασμού. Στηρίζονται σε ΟΧΙ ηρωισμού.

ΠΗΓΗ: romfea

Πώς να ΖΕΙΣ τη ΖΩΗ

O Nick Vujicic μας δείχνει πώς πρέπει να ζούμε τη ζωή μας και μας διδάσκει μερικές πολύ σημαντικές αρχές. 

Θανάσιμο ἁμάρτημα ἡ αὐτοκτονία

Του Σεβ. Μητροπολίτου Μονεμβασίας & Σπάρτης κ. Ευσταθίου

Χριστιανοί μου ἀγαπητοί,

Ζοῦμε στήν ἐπίγεια κοσμική κοινωνία τοῦ Μαμωνᾶ. Ὁ ἄρχοντας αὐτῆς, ὁ διάβολος, προσπαθεῖ ν’ ἀπομακρύνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν Θεό καί ἀπό τά Ἐπουράνια ἀγαθά μέ πολλούς τρόπους. Τόν παρασύρει μέ πρόσκαιρα, φθαρτά καί ὑλικά ἀγαθά ἀπό τά ὁποῖα μπορεῖ ν’ ἀντλεῖ δόξα καί ἡδονή, ὅμως παράλληλα δεσμεύεται ἀπό ἐπιθυμίες, ἀνάγκες, πάθη, φοβίες, ἄγχος καί ἀποδεσμεύεται ἀπό ὁτιδήποτε πνευματικό καί σωτήριο. Ἀφοῦ ὁ ὑποταγμένος στήν ὕλη ἄνθρωπος χορτάσει μέ ψεύτικα δολώματα, ἐφήμερες χαρές καί ἀπολαύσεις, ἀποδυναμώνεται ψυχικά καί δέν μπορεῖ ν’ ἀντιμετωπίσει τίς δυσκολίες τῆς ζωῆς, οἱ ὁποῖες ἰδιαίτερα τό τελευταῖο διάστημα κατακλύζουν τήν καθημερινότητά του. Ἔτσι, αντικρίζει παντοῦ ἀναποδιές καί μαυρίλα, ἡ πίστη του εξασθενεῖ, ἡ κρίση του θολώνει, δειλιάζει, ἀπογοητεύεται, ὁ ὑπερτροφικός ἐγωισμός του πληγώνεται, μέ ἀποτέλεσμα τήν αὐτοκτονία.

Σύμφωνα μέ τόν ἅγιο Νεκτάριο Πενταπόλεως τρεῖς εἶναι οἱ κατηγορίες τῶν ἀπεγνωσμένων πού αὐτοκτονοῦν: α) οἱ ἄθεοι, β) οἱ ὀλιγόπιστοι καί γ) οἱ συναισθηματικά ἀσταθεῖς καί ἀδύναμοι. Αὐτούς κατεξοχήν τούς ἀνθρώπους ὁ ἀρχέκακος διάβολος πολεμᾶ μέ τό ἰσχυρότερο ὅπλο του, τήν ἀπελπισία. Τούς ψιθυρίζει στό αὐτί σέ καιρό θλίψεως, ὅπως στίς μέρες μας, ὅτι ὅλα τελείωσαν καί δέν ὑπάρχει λύση γιά τό πρόβλημά τους. Ἔτσι, τούς ὁδηγεῖ στήν ἀφαίρεση τῆς ἴδιας τους τῆς ζωῆς.

Μέ τόν τρόπο αὐτόν, ὅμως, ὁ αὐτόχειρας θέτει τόν ἑαυτό του ἐκτός ζωῆς ὄχι μόνο τῆς παρούσης ἀλλά καί τῆς αἰωνίου. Οἱ ἱεροί κανόνες εἶναι σαφεῖς. Ἡ αὐτοκτονία εἶναι φόνος χωρίς δυνατότητα μετάνοιας καί σωτηρίας, ἄρα θανάσιμο ἁμάρτημα. Ἀποτελεῖ βλασφημία κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία δέ συγχωρεῖται, χωρίζει τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν Θεό καί τόν κολάζει αἰώνια. Μάλιστα, ἡ Ἐκκλησία μας ὡς ἔσχατο μέσο ἐξευμενίσεως τοῦ Θεοῦ καί προστασίας τῶν ὑπόλοιπων μελῶν της ὁρίζει ὅτι ὅποιος αὐτοκτονεῖ δέν πρέπει νά κηδεύεται, παρά μόνο μετά ἀπό ἰατρική ἐπιβεβαίωση ὅτι δέν εἶχε τά λογικά του.

Ἄς μή λησμονοῦμε, ἑπομένως, ἀδελφοί μου, ὅτι ἡ ζωή μας εἶναι κοιλάδα τοῦ κλαυθμῶνος, ἀλλά καί δῶρο θεόσδοτο καί πολύτιμο. Ὁ Κύριος λέγει «στενή ἡ πύλη καί τεθλιμμένη ἡ ὁδός ἡ ἀπάγουσα εἰς τήν ζωήν» (Μτθ.7,14), ὄχι γιατί εἶναι τιμωρός, ἀλλά διότι ἐμεῖς εἴμαστε ἀδύναμοι καί ἁμαρτωλοί. Γι’ αὐτό μᾶς παρηγορεῖ, λέγοντας: «Μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτι γελάσετε»(Λουκ. 6,21). Οἱ προσωρινές δυσκολίες, μ’ ἄλλα λόγια, πού θ’ ἀντιμετωπίσει ὁ ἄνθρωπος στή ζωή του συμβαίνουν μέ παραχώρηση τοῦ Μεγάλου Εὐεργέτη μας, γιά νά καθαρισθεῖ ἡ ψυχή του ἀπό τίς ἁμαρτίες του, ὅπως ὁ χρυσός καίγεται σέ πύρινο καμίνι γιά νά ἀποδείξει τή γνησιότητα καί τήν ἀξία του. Ἔτσι, ἔχοντας ἀποδείξει τή γνησιότητα τῆς πίστης καί τῆς ἀγάπης πρός τόν Θεό, θά λάβει τήν αἰώνια ζωή.

 Καί ἄν ὅλα πηγαίνουν ἀνάποδα, ἄς μή δειλιάζουμε, γιατί ἔχουμε ψυχή ἀθάνατη. Καί ἄν ὅλα χαθοῦν, κάτι πού εἶναι βέβαιο, διότι τά πάντα, εὐχάριστα καί δυσάρεστα ἔχουν ἡμερομηνία λήξης, ἄς μήν ἀπελπιζόμαστε καί ἄς φυλάξουμε τήν ψυχή μας σάν κόρη ὀφθαλμοῦ. Ἡ τωρινή δυσκολία δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά μία ἀμελητέα σταγόνα σ’ ἕναν ἀπέραντο ὠκεανό μακαριότητας πού ἔχει ἑτοιμάσει ὁ Πανάγαθος Θεός γιά μία αἰωνιότητα, ἀφοῦ ὅλα μαζί, τά δίκαια καί τά ἄδικα, τά εὔκολα καί τά δύσκολα, τά εὐχάριστα καί τά δυσάρεστα πού συναντᾶμε σέ κάθε βῆμα μας ἐνεργοῦν μυστικά μέσα στό σωτήριο σχέδιό Του γιά τόν καθένα μας.

Οἱ Πατέρες, ἐξάλλου, διδάσκουν, ὅτι τόν καλό καπετάνιο τόν κάνει ἡ φουρτούνα, τόν γενναῖο στρατηγό ὁ πόλεμος καί τόν καλό χριστιανό καί τόν ἅγιο τόν κάνει ἡ δοκιμασία.

Μόνο μέ προσευχή, μετάνοια, ἐξομολόγηση καί τακτικό ἐκκλησιασμό καί πάντα ἀναφωνώντας, ὅπως ὁ δίκαιος Ἰώβ, «εἴη τό ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον» καί, ὅπως ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, «Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν», αὐτό πού βλέπει κανείς στό παρόν ὡς ἀνυπέρβλητο ἐμπόδιο μπορεῖ νά γίνει τό εἰσιτήριο τῆς σωτηρίας του στό μέλλον.

Θερμός Εὐχέτης πρός τόν Κύριο

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΠΗΓΗ: synodoiporia