Περιφερειακή Σύναξη Νέων 20-12-2014

(βλ. χάρτης)

Σύναξη Γονέων 13-12-2014

(βλ. χάρτης)

Περιφερειακή Σύναξη Νέων 06-12-2014 «Οι σχέσεις μας με τον πλησίον...»

(βλ. χάρτης)

Σύναξη Γονέων 29-11-2014 «Ποιες είναι οι κληρονομικές προδιαθέσεις που επηρεάζουν τη συμπεριφορά των παιδιών μας»

(βλ. χάρτης)

Περιφερειακή Σύναξη Νέων 22-11-2014 «Οι λογισμοί καθορίζουν την καθημερινότητά μας»

(βλ. χάρτης)

Περιφερειακή Σύναξη Νέων 08-11-2014 «Λόγος περί αγγέλων»

(βλ. χάρτης)

Σύναξη Γονέων 01-11-2014 "Η Ανατροφή των παιδιών μας! Ευλογημένη Πορεία ή Πρόβλημα? "

(βλ. χάρτης)

Περιφερειακή Σύναξη Νέων 25-10-2014 «Το κάλεσμα του Θεού, μέσα στην καθημερινότητά μας»

(βλ. χάρτης)

Έναρξη Κατηχητικών Σχολείων 2014-2015

Ο Αγιασμός θα γίνει την Κυριακή 12 Οκτωβρίου μετά το πέρας της Θ.Λειτουργίας (10:30πμ) και τα μαθληματα θα ξεκινήσουν το Σάββατο και Κυριακή 18-19 Οκτωβρίου.

Τα τμήματα είναι τα εξής:

 v  Μαθητές (αγόρια & Κορίτσια) τάξεων Α’, Β’ και Γ’ Δημοτικού: Κάθε Κυριακή10:00-11:30πμ.

v  Μαθητές (αγόρια) τάξεων Δ’, Ε’ και ΣΤ’ Δημοτικού:Κάθε Σάββατο 10:00-11:30πμ.

v  Μαθήτριες τάξεων Δ’, Ε’  και ΣΤ’ Δημοτικού: Κάθε Σάββατο 11:30-13:30.

v  Μαθήτριες Γυμνασίου: Κάθε Σάββατο 13:30-15:00.

v  Μαθητές Γυμνασίου: Κάθε Σάββατο 15:30-16:30.

v  Μαθητές (αγόρια & Κορίτσια) Λυκείου: Κάθε 2ο Σάββατο 16:30.

Εορτή Αγίας Θεοδώρας της Βάστα Πελοποννήσου

Κατά το Βυζάντιο, κάθε χωριό είχε αυτόνομο χαρακτήρα. Είχε τη δική του κοινωνική, διοικητική καθώς και στρατιωτική αρχή. Κάθε οικογένεια του χωριού όφειλε να προσφέρει έναν άντρα για το στρατό του κι αν αυτό δεν ήταν εφικτό, έπρεπε να καταβάλει χρήματα για τη μίσθωση ενός μισθοφόρου να την εκπροσωπήσει.

Η νεαρή Θεοδώρα ήταν το μεγαλύτερο κορίτσι μιας φτωχής και πολύ θρήσκας οικογένειας με πατέρα ηλικιωμένο και άρρωστο και ζούσε σε ένα χωριό της Πελοποννήσου, τη Βάστα, λίγο έξω από τη Μεγαλόπολη. Το χρηματικό ποσό που απαιτείτο για την πληρωμή μισθοφόρου ήταν πολύ μεγάλο για τις δυνατότητες της οικογένειάς της και ο πατέρας της ανήμπορος να πάρει μέρος σε μάχη. Έτσι η Θεοδώρα σε ηλικία 17 ετών αποφάσισε να υποδυθεί τον άντρα και να συμμετέχει η ίδια στο στρατό του χωριού της.

Βρέθηκε πολύ σύντομα να πολεμά σε μάχες με περίσσιο θάρρος και όπως ήταν λογικό προάχθηκε σε βαθμό. Το σθένος της, αλλά και η σεμνότητά της την έκαναν αρεστή μέσα στο στράτευμα. Μια νεαρή κοπέλα δεν μπόρεσε να αντισταθεί στη γοητεία του νεαρού στρατιώτη κι έτσι τον ερωτεύθηκε. Η Θεοδώρα δεν ήθελε να προδώσει το μυστικό της γιατί αυτό θα εξέθετε όλη την οικογένειά της. Όσο κι αν η Θεοδώρα προσπαθούσε να μεταπείσει τη νεαρή κοπέλα λέγοντάς της ότι είναι αφιερωμένη στο Θεό, τόσο η νεαρή κοπέλα ήθελε το νεαρό που έβλεπε μπροστά της, τον όμορφο και θαρραλέο στρατιώτη που είχε γνωρίσει. Η συνεχής άρνηση της Θεοδώρας οδήγησε τη νεαρή κοπέλα στην εκδίκηση. Κοιμήθηκε με κάποιον άλλο στρατιώτη με τον οποίο έμεινε έγκυος και πήγε στον Διοικητή του στρατού δηλώνοντας ότι η Θεοδώρα, δηλαδή ο στρατιώτης που είχε ερωτευθεί η κοπέλα, ήταν εκείνος που την άφησε έγκυο και θα έπρεπε να την παντρευτεί.

Η άρνηση της Θεοδώρας, η οποία δεν ήθελε να αποκαλύψει το μυστικό της, στο συγκεκριμένο γάμο, δεν επέτρεπε παρά την καταδίκη της σε θάνατο λόγω ατίμωσης της νεαρής κοπέλας.

Έτσι κι έγινε. Ο νεαρός στρατιώτης μέχρι την έσχατη στιγμή δεν ήθελε να αποκαλύψει το μυστικό του και να φέρει έτσι τον πατέρα του σε δύσκολη θέση. Οδηγήθηκε έξω από το χωριό και εκτελέστηκε. Καθώς ξεψυχούσε, είπε: «Κάνε Κύριε τα χρόνια μου να γίνουν δέντρα και το αίμα μου νερό να τα ποτίζει». και ξαφνικά, ένα ρυάκι σχηματίστηκε με ορμητικό νερό…

Άλλη θεωρία διατείνεται ότι η Αγία Θεοδώρα ήταν η Αυγούστα Θεοδώρα, κόρη του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Η΄ της μακεδονικής δυναστείας, που λέγεται πως βασίλεψε σαν άνδρας από το 1055 μέχρι το 1056. Η Αυγούστα Θεοδώρα κατά τους ισχυρισμούς του Μιχαήλ ΣΤ΄ του Στρατιωτικού που τη διαδέχθηκε με κίνημα αρρώστησε βαριά και πέθανε, ενώ κατ’ άλλους εικάζεται ότι ο ίδιος την δολοφόνησε και την έθαψε εδώ.

Άλλη ιστορία μιλάει για την Αγία Θεοδώρα που καταγόταν από την Αγιοτόκο και Ηρωοτόκο Πελοπόννησο γι’ αυτό και από κάποιους ονομάζεται Αγία Θεοδώρα η «Πελοποννήσια». Ως προς την καταγωγή της πιθανότερες περιοχές φαίνεται να είναι η Αρκαδία και η Μεσσηνία.

Έζησε κατά τον 9ον αιώνα μ.Χ. (κατά άλλους τον 10ο αιώνα μ.Χ.) δηλαδή στα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Οι γονείς της υπήρξαν άνθρωποι πτωχοί και άσημοι αλλά αγαπούσαν τον Θεό και μετέδωσαν στα παιδιά τους την πίστη στο Χριστό. Από μικρή ηλικία η Θεοδώρα, σε σχέση με τα άλλα της αδέλφια, είχε μία ιδιαίτερη αγάπη και κλίση προς τα θεία. Αγαπούσε τον Θεό σε τέτοιο βαθμό που επιθύμησε να αφιερώσει όλη της την ζωή Σ’ αυτόν. Αποκτούσε μέρα με τη μέρα αυτό που οι Άγιοι Πατέρες ονομάζουν «Ἔρωτα Χριστοῦ».

Μεγαλώνοντας αποφασίζει να εγκαταβιώσει σε μοναστήρι και εκεί να καλλιεργήσει τον έρωτά της για τον Χριστό. Το παράδοξο όμως είναι ότι δεν προτίμησε ένα γυναικείο μοναστήρι αλλά ένα ανδρικό! Παρουσιάστηκε στην μονή της «Παναΐτσας», μία μονή που βρίσκεται στα όρια των Νόμων Αρκαδίας – Μεσσηνίας, ως άνδρας με το όνομα «Θεόδωρος». Δεν μπορούμε με σιγουριά να υποστηρίξουμε για πιο λόγο το έκανε αυτό. Πιθανόν ήθελε να εξαφανιστεί εντελώς από τους γνωστούς της.

Στην ανδρώα μονή που εγκαταβίωσε δεν άργησε να καταστεί παράδειγμα υπομονής, υπακοής και ταπείνωσης. Οι αρετές αυτές την οδηγούσαν σταδιακά σε μεγάλη πνευματική πρόοδο που αναγνωριζόταν από τον Ηγούμενο και τους συνμοναστές της. Οι Πατέρες της Μονής, θαυμάζοντας την προσωπικότητα και τα χαρίσματα που τον διέκριναν, του εμπιστεύτηκαν τις εξωτερικές εργασίες της Μονής. Πράγματι, στο διακόνημα αυτό βρίσκονται πάντα μοναχοί ή μοναχές με εμπειρία στην πνευματική ζωή.

Την ίδια χρονική περίοδο συνέβει στην ευρύτερη περιοχή της Πελοποννήσου φοβερός λιμός, έτσι που ο κόσμος και η Μονή κινδύνευσαν από ασιτία. Όλοι οι Πατέρες έστρεψαν τα βλέμματά τους στον «Θεόδωρο» ως τον μοναδικό που μπορούσε να βοηθήσει σ’ αυτήν την τόσο δύσκολη κατάσταση. Πράγματι, ο «Θεόδωρος» επισκέφτηκε πολλά σπίτια Χριστιανών προκειμένου να τους στηρίξει και αν ήταν δυνατόν να εξοικονομήσει κάτι και για την μοναστική αδελφότητα.

Συνέβη όμως κάτι φοβερό! Μία γυναίκα ξεστόμισε εναντίον του μία βαριά κατηγορία. «Ο καλόγερος, είπε, με άφησε έγκυο!». Η είδηση αυτή διαδόθηκε γρήγορα! Μία δεινή συκοφαντία είχε ήδη στηθεί. Οι γονείς της εγκυμονούσας γυναίκας θυμωμένοι ανέβηκαν στο μοναστήρι και βίαια πρόσταξαν τον «Θεόδωρο» να τους ακολουθήσει. Ο «μοναχός» αν και αρνήθηκε την κατηγορία δεν αρνήθηκε να τους ακολουθήσει. Στη συνέχεια τον δίκασαν με συνοπτικές διαδικασίες και τόν έκριναν ένοχο. Έλαβε την εσχάτη των ποινών, «θάνατον δια αποκεφαλισμού». Αν και μπορούσε με την αποκάλυψη του σώματός του να αποδείξει την αθωότητά του, προτίμησε να «σηκώσει» το βάρος της συκοφαντίας! Ως τόπος του μαρτυρίου ορίστηκε το χωριό Βάστα στην περιοχή της Αρκαδίας. Ο δήμιος τον οδήγησε μέχρι εκεί ενώ ο «Θεόδωρος» ακολουθούσε «ὡς ἀμνός ἄφωνος». Μετά από λίγη ώρα η ψυχή της Αγίας Θεοδώρας φτερούγισε προς τον ουρανό, στην ετοιμασμένη θέση των οσιοπαρθενομαρτύρων της Εκκλησίας μας.

Ο δήμιος και οι συνεργάτες του, που αποκεφάλισαν την μάρτυρα, διέκριναν το σώμα της γυμνό και μεταμεληθέντες ζήτησαν συγχώρεση από τον Θεό.

Το θαυμαστό γεγονός έγινε γνωστό παντού! Ο Ηγούμενος και οι συμμοναστές θρηνολογώντας έφθασαν στον τόπο του μαρτυρίου και δοξάζοντας τον Θεό ενεταφίασαν το σώμα της στην Ιερά Μονή τους ή κατά την γνώμη άλλων στον ίδιο τόπο του μαρτυρίου της.

Λέγεται, ότι πριν τον αποκεφαλισμό της, η Αγία ζήτησε από τον Θεό το σώμα της να γίνει ναός, οι τρίχες της κεφαλής της να γίνουν δένδρα και το αίμα της ποτάμι. Πράγματι, στην στέγη του ιδρυθέντος ναού που βρίσκεται στη Βάστα της Αρκαδίας ανεφύησαν 17 δένδρα, τα οποία παραδόξως στέκονται στην στέγη και ομολογούν ότι «ὅπου ὁ Θεὸς δὲ βούλεται νικᾶται φύσεως τάξις».

Λεπτομερή βιογραφία της Αγίας, έγραψε ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως κ. Θεόφιλος.

Μερικούς αιώνες αργότερα, γύρω στον 12ο αιώνα, στο σημείο αυτό φτιάχτηκε ένα εκκλησάκι εις μνήμη της Αγίας Θεοδώρας όπου μεταφέρθηκαν και θάφτηκαν τα λείψανά της. Με την ολοκλήρωση του ναϊδρίου αυτού, φύτρωσαν 17 δέντρα στη στέγη του όσα και τα χρόνια της Θεοδώρας όταν θανατώθηκε και έτσι ολοκληρώθηκε ο θρύλος της Αγίας Θεοδώρας.

Ακόμα και σήμερα το εκκλησάκι στέκει εκεί δίπλα στα νερά ενός χείμαρρου που διασταυρώνεται με τον ποταμό Χάραδρο και παρότι μικρό σε μέγεθος εντυπωσιάζει κάθε επισκέπτη που προσπαθεί να δικαιολογήσει την ύπαρξη των 17 πανύψηλων δέντρων στη σκεπή του χωρίς ίχνος ρίζας στο κάτω μέρος της στέγης ή το εσωτερικό του ναΐσκου.

Ο ναός της Αγίας Θεοδώρας αποτελεί μοναδικό φαινόμενο και είναι από τα πιο δημοφιλή και αξιόλογα αξιοθέατα της Αρκαδίας. Η εκκλησία κτίστηκε μεταξύ του 1050-1100 προς τιμήν της οσιομάρτυρος Θεοδώρας. Βρίσκεται κοντά στο χωριό Βάστα της Μεγαλόπολης σε μια κατάφυτη ειδυλλιακή ρεματιά με πυκνό δάσος από θεόρατες βελανιδιές. Η οδική πρόσβαση γίνεται από το Ίσαρι μετά από μια πανέμορφη κατηφορική διαδρομή.

Η μνήμη της Οσιοπαρθενομάρτυρος Θεοδώρας από αμνημονεύτων ετών και μέχρι του έτους 1952 εορταζόταν κάθε Λαμπροτρίτη για λόγους που δεν διέσωσε η παράδοση ως τοπική Αγία και πανηγύριζε ο φερώνυμος ιερός ναΐσκος της. Έκτοτε καθιερώθηκε να εορτάζεται την ίδια μέρα, που η εκκλησία μας τιμά και την μνήμη της Οσίας Θεοδώρας της εξ Αλεξάνδρειας.

Η εξήγηση που έδωσαν για το παράδοξο αυτό φαινόμενο συνοπτικά μερικοί επιστήμονες:

- κ. Λούκος Κων/νος (Γεωπόνος – Κόρινθος): “Δεν υπάρχει εξήγηση από πλευράς γεωπονικής επιστημονικής. Πρόκειται για ένα ΔΙΑΡΚΕΣ ΘΑΥΜΑ”.

- κ. Μακρυγιάννης Π. (Γεωπόνος): “… Αλλά σα γεωπόνος, είμαι σε θέση να ξέρω πολύ καλά, ότι οι τοίχοι θα είχαν ανοίξει και σπάσει από τις ρίζες ενός μόνο δέντρου, πόσο μάλλον δεκαεπτά”.

- κ. Ράπτης Γεώργιος (Δασολόγος – Ναύπακτος): “Το όλο φαινόμενο υπερβαίνει κάθε λογική, φυσική και επιστημονική εξήγηση του ανθρώπου”.

- κ. Μπεληγιάννης Ελευθέριος (Πολιτικός Μηχανικός – Αθήνα): “Όταν ο αέρας αυτός (της ρεματιάς) έχει τη δυνατότητα να ξεριζώνει δέντρα, καταλαβαίνει κανείς, τι δυνάμεις εξασκούνται από τα 17 δέντρα για την ανατροπή της στέγης”.

- κ. Σταυρογιάννη – Περρή Ελένη (Αρχιτέκτων – Καλαμάτα): “Φαινόμενο επιστημονικά ανεξήγητο. Οι δυνάμεις βάρους και αέρος σε συνάρτηση, θα έπρεπε λόγω θέσεως του εξωκλησιού, αλλά και λόγω της προχείρου κατασκευής αυτού, προς δε και της παλαιότητάς του να είχαν διαλύσει το κτίσμα. Τούτο όμως, παραμένει επί τόσους αιώνας χωρίς σοβαρές φθορές”.

- κ. Παλλας (Διευθυντής Αρχαιοτήτων – Κόρινθος): “Βάσει των φυσικών νόμων, τουλάχιστον τα μεγάλα αυτά δέντρα, λόγω κλίσεως, ύψους, περιμέτρου έπρεπε να είχαν γκρεμισθεί. Δια να στέκουν αγέρωχα, είναι κάτι που η επιστήμη δεν μπορεί να δώσει εξήγηση”.

- κ. Τίγκας Αναστάσιος (Θεολόγος, Αρχαιολόγος, Ιστορικός – Ηράκλειο Αττικής): ” Η όλη ανάπτυξις, ύπαρξις και ζωή των δέντρων επί της στέγης του ναού της Οσιοπαρθενομάρτυρος Θεοδώρας εκπλήσσει, αντιβαίνει προς πάσα λογικήν και φυσικήν εξήγησιν του ανθρώπου. Καταδεικνύει μίαν σπανίαν ιδιαιτερότητα, την επέμβασιν του Θεού επί της δημιουργίας Του, το θαύμα”.

ΠΗΓΗ: gerontes.wordpress, saint.gr

Ανακοινωθέν για την απώλεια χιλιάδων αθώων Χριστιανών στη Μέση Ανατολή και την Αφρική

Ανακοινωθέν για την απώλεια χιλιάδων αθώων Χριστιανών στη Μέση Ανατολή και την Αφρική

Οι χριστιανοί αδελφοί μας στη Μέση Ανατολή και την Αφρική υφίστανται εκτεταμένους βίαιους διωγμούς και απάνθρωπες αγριότητες. Εις βάρος τους διαπράττονται θηριωδίες και ανοσιουργήματα που εφορμούνται από θρησκευτικό φανατισμό και μισαλλοδοξία και στόχο έχουν τη βίαιη εξασφάλιση θρησκευτικής ομοιογένειας σε χώρες οι οποίες αποτέλεσαν ιστορικά λίκνα και εστίες λαμπρής παρουσίας του Χριστιανισμού και στις οποίες ιστορικά ιερά σεβάσματα και ναοί βεβηλώνονται και καταστρέφονται.

Νέφος θανάτου έχει σκεπάσει τη Συρία, το Ιράκ, το Ιράν, το Πακιστάν, την Αίγυπτο, τη Λιβύη, τη Νιγηρία, τη Σομαλία, την Τανζανία. Δεκάδες σημεία φλέγονται και η φωτιά σκορπά ανεξέλεγκτα κραυγές απόγνωσης και οδύνης. Είμαστε, εν τέλει, ανήμποροι να σταματήσουμε όσα εξελίσσονται καθημερινά και προσβάλλουν τον ανθρώπινο πολιτισμό; Η φωνή όλων όσοι αντιδρούν χάνεται μέσα στον θόρυβο των πολεμικών ριπών, που κοστίζουν καθημερινά εκατοντάδες ανθρώπινες ζωές.

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος απηύθυνε στο παρελθόν έκκληση προς τη διεθνή κοινότητα να συνδράμει στην τάχιστη παύση της αιματοχυσίας στη Συρία και τους υπολοίπους χώρους της ιστορικής παρουσίας των χριστιανών. Έχουμε όλοι μας χρέος έναντι της ιστορίας, διότι 1700 έτη μετά την έκδοση του Διατάγματος των Μεδιολάνων άνθρωποι εξακολουθούν να διώκονται για την πίστη και τη θρησκευτική τους συνείδηση. Ενώπιόν μας εκτυλίσσονται τραγωδίες βαθύτατες, των οποίων ακόμη δεν γνωρίζουμε την ολέθρια κατάληξη.

Σε όλους μας αναλογεί μερίδιο ευθύνης. Στους δυνατούς του κόσμου οι οποίοι επέτρεψαν να ανάψει η φωτιά και ανέχονται να μαίνεται ακόμη. Στους ηγέτες που εκφράζουν τη συμπάθειά τους και τη θλίψη τους, χωρίς όμως να έχουν συμβάλει σε κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα προς εκτόνωση της κατάστασης. Στους ποιμένες, ανεξαρτήτως θρησκείας, που δεν αφύπνισαν νωρίτερα τους πιστούς και δεν εξήγησαν ότι η πίστη είναι μέσο αγάπης για τον αδελφό μας και όχι όπλο που στρέφεται εναντίον του.

Δεν κάνουμε πλέον έκκληση να σταματήσει η σφαγή. Δεν ζητούμε πια απεγνωσμένα να επέλθει η ειρήνη στη Μέση Ανατολή και όπου αλλού υπάρχουν ανάλογες εστίες πολέμου και βιαιοτήτων. Καλούμε όλους να κοιτάξουν επίμονα τις εικόνες που στέλνουν καθημερινά τα μέσα ενημέρωσης και οι πολεμικοί ανταποκριτές. Ιδιαίτερα δε όσους έχουν στα χέρια τους τη δύναμη να σταματήσουν την ανείπωτη τραγωδία. Δεν έχουμε καμία αμφιβολία πως, εάν έβλεπαν καθημερινά αυτές τις εικόνες, θα έκαναν ο,τι είναι δυνατόν για να σφραγίσουν οριστικά αυτές τις πύλες του Άδου που άνοιξαν τους τελευταίους μήνες. Αν έβλεπαν αυτές τις εικόνες, θα λάμβαναν κάθε μέτρο που απαιτείται για να προασπίσουν τις χιλιάδες αθώες ψυχές που χάνονται. Το ποτάμι του θανάτου φουσκώνει, εξαπλώνεται και σύντομα θα συμπαρασύρει τα πάντα. Γιατί επιμένετε να το αγνοείτε;

Εξοικειωθήκαμε με το καθημερινό άκουσμα του στυγερού θανάτου νηπίων και μικρών παιδιών. Με τους αποκεφαλισμούς που γίνονται δημόσιο θέαμα μέσω του διαδικτύου, τους βιασμούς αθώων γυναικών και μητέρων, τους δημόσιους απαγχονισμούς προς παραδειγματισμό. Την ισοπέδωση ολοκλήρων χωριών, την καταστροφή οχημάτων που μεταφέρουν άμαχο πληθυσμό που αναζητεί εναγωνίως περιοχή όπου μπορεί να νιώσει ασφαλής. «Θεάματα» απεχθή που άλλοτε συγκλόνιζαν και σήμερα προκαλούν απλώς μία στιγμιαία συμπάθεια για τα θύματα.

Η αξία της ανθρώπινης ζωής είναι ανυπέρβλητη και χρέος μας είναι να την προστατέψουμε με κάθε τρόπο. Μην αφήνετε τη βία και την οσμή του θανάτου να ποτίσει κάθε γωνιά του πλανήτη. Μην επιτρέπετε να γίνουν τα αθώα παιδιά, οι γυναίκες και οι νέοι, που δεν επέλεξαν να συμμετάσχουν σε κανέναν πόλεμο, απλή στατιστική. Σε κάθε «απλό» αριθμό αμάχων, αντιστοιχούν τεράστιες οικογενειακές τραγωδίες. Αναλογιστείτε το και πράξτε όπως οφείλετε. Επιτέλους, αρκετά!

«Λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκώμενοι ανεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλούμεν» (Α´ Κορ. 4, 12 – 13). Απευθύνουμε έκκληση προς τον ιερό κλήρο και τον πιστό λαό να ενώσουν μεθ ἡ¬μῶν τη φωνή τους σε ιερές δεήσεις και αγρυπνίες ικετευτικές προς τον φιλάνθρωπο Θεό υπέρ των αθώων θυμάτων και ευχόμεθα ο Πανοικτίρμων Θεός να διαφυλάξει αλωβήτους και ατρώτους τους δοκιμαζομένους αδελφούς μας ανά τον κόσμο.

Εκ της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου

ΠΗΓΗ: ecclesia.gr 

Έκθεση Αγιογραφίας 2014

Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος: Μήνυμα Αὐγούστου

Τὸ πέρασμα τῆς Παναγίας ἀπ᾿ αὐτὸν τὸν κόσμο ἦταν ἕνα πέρασμα σιωπῆς, σεμνότητας, ταπεινοφροσύνης καὶ ἡσυχίας· τόσο ἁπαλό, τόσο ταπεινό, τόσο λιτό. Σὰν νὰ ἔχει μείνει ἐντελῶς ἀμόλυντη ἀπὸ τὴν παχύτητα τῆς ὕλης αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Ἂν ἀνοίξουμε τὰ Εὐαγγέλια, ποὺ τόσα μᾶς λένε γιὰ τὰ θαύματα, ποὺ τόσα πλούσια πράγματα καὶ περιγραφὲς ἔχουν γιὰ τὶς παραβολές, ποὺ τόσα ἀναφέρουν γιὰ τὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴ ζωὴ τῆς Παναγίας, δὲν θὰ βροῦμε σχεδὸν τίποτε ἀπὸ λόγια τῆς Παναγίας.

Δὲν εἶπε, δὲν ἔκανε, δὲν ἔδειξε. Ἦταν. Καὶ αὐτὸ κυρίως τὸ ὁποῖο εἶναι ἡ Παναγία δὲν εἶναι αὐτὸ ποὺ ἦταν μέσα στὴν ἱστορία, στὸ ἱστορικό της πέρασμα ἀπὸ αὐτὸν τὸν κόσμο, ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ τώρα εἶναι στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὅσο σιωπηλὴ ἦταν στὴν ἐπίγεια ζωή της,  τόσο πλούσια στὸν λόγο εἶναι ἡ Παναγία μας αὐτὴ τὴν στιγμὴ ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ μποροῦμε καὶ ἐμεῖς κατὰ χάριν, πνευματικά, νὰ ἀποκτήσουμε.

 Ὅσο λιγότερο ἀκουμποῦμε σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο -δὲν ἐννοῶ μόνο τὴν ἁμαρτία, ἐννοῶ ἀκόμη καὶ τὰ φυσικὰ πράγματα- τόσο πιὸ πολὺ ἐφοδιάζεται ἡ ψυχή μας μὲ προϋποθέσεις πνευματικῆς καταστάσεως. Ἔφθασε ἡ Παναγία, ὅπως λέει τὸ τροπάριό της, νὰ πεθάνει, ἀλλὰ στὴν οὐσία μὲ τὸν θάνατό της νὰ ζεῖ.  Αὐτὸς ἀκριβῶς εἶναι καὶ ὁ δικός μας προορισμός. Μαζί μὲ τὴν Παναγία, φεύγοντας ἀπὸ αὐτὸν τὸν κόσμο, ἂν λίγο τὸν ἔχουμε ἀκουμπήσει μόνο, πολὺ θὰ ζήσουμε κατὰ πνεῦμα καὶ στὸν χῶρο τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς χάριτός Του.  Ζῶντας λοιπὸν καρδιακὰ καὶ μυστικά, ἐσωτερικὰ τὴν πνευματικὴ ζωή,  παίρνουμε τὴν αἴσθηση καὶ τῆς Παναγίας, παίρνουμε καὶ τὴν ἀπάντηση, ὅση μᾶς χρειάζεται στὰ προβλήματά μας, παίρνουμε τὴ μυστικὴ καὶ ἐσωτερικὴ ἀνάπαυση στὴν καρδιά μας καὶ τὴν ἐμπειρία τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ ἀπὸ αὐτὴν τὴν ζωή.

Μητροπολίτου Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς κ. Νικολάου

ΠΗΓΗ: imml