ΟΚΤΩ ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

        i.            Τη συμπεριφορά μας να τη στολίζει το μέτρο. Χωρίς το μέτρο, ακόμη κι αυτά, που θεωρούνται ως καλά, καταντούν βαρετά και βλαβερά.

      ii.            Δεν μπορείς να νικήσεις την αμαρτία, αν δεν φύγεις από τα αίτια, που τη γεννούν. Και τα κυριώτερά της αίτια είναι: Η πολλή ανάπαυση, η καλοπέραση, τα χρήματα, η συναναστροφή με το άλλο φύλο, το ποτό κ.λ.π. Όχι πώς αυτά καθεαυτά είναι αμαρτία, αλλά η κακή χρήση αυτών των πραγμάτων εύκολα μας παρασύρει προς την αμαρτία. Για τούτο ο άνθρωπος πρέπει να προσέχει από όλ’ αυτά. Είπε κάποιος: «Μη χορτάσεις ψωμί, και δεν θα επιθυμήσεις κρασί». Αυτό θέλει να ‘πει ότι η πτώση σ’ ένα πάθος οδηγεί σε πτώση και σ’ άλλο πάθος.

    iii.            Το ουσιαστικά μοναδικό κακό στον άνθρωπο είναι μόνον η αμαρτία. Να φοβάστε την αμαρτία. Αυτόν, που φοβάται τις αμαρτίες, τον φυλάττει ο Θεός στον δρόμο της ζωής του. Κι αν συμβεί και σκοντάψει σε κάποιο σφάλμα, τον προφθάνει όμως ο Κύριος και τον βοηθεί σύμφωνα με το μεγάλο Του έλεος!

    iv.            Αυτά, που λέγεις, κι αυτά, που στοχάζεσαι στη διάρκεια της ημέρας, γεννούν ανάλογα όνειρα στη διάρκεια της νύκτας. Αν όλη την ημέρα προσεύχεσαι και κάνεις καλούς λογισμούς, θα ‘χεις ύπνο ήρεμο και όνειρα καλά. Αν όλη την ήμερα αργολογείς και συγκατατίθεσαι στους αμαρτωλούς λογισμούς, θα ‘χεις και ύπνο άσχημο, μαζί και πειρασμούς.

      v.            Τέλεια αμαρτία είναι, όταν τη διαπράττει κανείς και με τον λογισμό και με το σώμα. Κατά το ήμισυ αμαρτία είναι, όταν αφήνεις τον λογισμό μόνο να σκέφτεται την αμαρτία. Αλλ’ όμως δεν μένει ατιμώρητος ούτε κι αυτός, που, έστω και κατά διάνοιαν μόνο, αμαρτάνει.

    vi.            Αυτό είναι ο αόρατος πόλεμος: Το να πολεμά ο άνθρωπος να νικά την αμαρτία από το στάδιο των λογισμών, οπότε ασφαλώς θα αποφεύγει και τις αμαρτωλές πράξεις.

  vii.            Η αγάπη μαζί με την ταπείνωση είναι οι δύο φτερούγες, τις οποίες, αν αποκτήσουμε, γινόμαστε «ως αετοί υπόπτεροι», και μπορούμε να φθάσουμε μέχρι τους επτά ουρανούς! Για τούτο να μη αμελούμε τον αγώνα γι’ αυτές τις δύο κορυφαίες αρετές.

viii.            Πρέπει πάντοτε να έχουμε μνήμη Θεού. Και ο,τι πρόκειται να κάνουμε, ή να πούμε, ή να σκεφτούμε πρέπει να ερωτούμε τον εαυτό μας: «Αρέσει αυτό στον Θεό; Είναι καλό;» Και η φωνή του Θεού, η συνείδηση, θα μας απάντηση μέσα μας αν είναι καλό η όχι. Γι’ αυτό και τώρα, που αρχίζετε τον πνευματικό αγώνα, να βάλετε καλή αρχή, για να είναι και το τέλος καλό.

ΠΗΓΗ: agioritikovima.gr